Welcome to our countries!!

Click here to see map of Elefsina and here for a closer look at our school! A web presentation(ppt) of The Economic High School - HERE

Dracula Bookmarks

Targoviste - between myth and reality

Synopsis

Centuries ago, Vlad Tepes, a Romanian prince, became well known in Europe because of his bloody habit, impaling. For this reason, people called him Vlad the Impaler. One of the favourite cities to express this bloody wish, was Targoviste. That’s why, Vlad the Impaler has been associated with Dracula, and Targoviste as one of Dracula’s house.
How does it look Targoviste nowadays?

A very quiet town, the only army that makes noise is for the celebration of the town.

Αιώνες πριν, γράφουν οι Ρουμάνοι συνεργάτες μας, ένας αιμοσταγής ηγεμόνας της Βλαχίας, ο Βλαντ Τέπες, ήταν διαβόητος στην Ευρώπη για τη συνήθειά του να ανασκολοπίζει τους εχθρούς του. Ένα από τα κάστρα του, το κάστρο του Δράκουλα βρίσκεται στην πόλη μας, Ταργκοβίστε, σήμερα μια ήσυχη επαρχιακή πόλη. Ο μόνος στρατός που παρελαύνει είναι οι κάτοικοι κατά τις τοπικές γιορτές.
A feedback from Medeea Secretariat

© video made by Romanian students Click here to see Elefsina today and its mythological background. NOTE: Demeter, the ancient goddess of earth, had a special connection to our town. "Demeter" is the name of the ship with which Dracula travelled from Romania to England, in a most thrilling story within a story! Πατήστε εδώ για πληροφορίες για τη μυθολογική Ελευσίνα και την πόλη σήμερα. ΣΗΜ.: Στο βιβλίο, ο Δράκουλας ταξιδεύει από τη Ρουμανία στην Αγγλία με καράβι που ονομάζεται ΔΗΜΗΤΡΑ! Πρόκειται για τη θεά των Ελευσινίων μυστηρίων που δίδαξε την καλλιέργεια του σίτου και έδωσε ελπίδα για τη μεταθανάτια ζωή στους θνητούς!

eTwinning conference

For the article on the conference in the Greek local press, press here Πατήστε εδώ για το άρθρο περί Διάσκεψης στον τοπικό τύπο του Θριασίου Αττικής.

Thursday, November 20, 2008

Sidarta - Another Happy Prince



During one of his few excursions from the protection of his father's palace, Sidhartha saw three things which opened the harsh realities of life to him. He saw an old man, suffering from the frailties of age. He saw a sick man, suffering from disease. He also saw a dead man, which shocked him greatly. He finally realized that the infirmities of old age, and the pain of sickness and death caused suffering that he had never experienced. This revelation caused him to begin a search for truth that drastically changed his life, and, eventually, the lives of millions.
In a way, Budda is a...happy prince. The difference lies on timing. Oscar Wilde's character only saw human pain in his "second life" as a statue

...There many things should be cover...at least with our eyelids. But it is not too late to act. Even if one cannot move, some feathered friend is there to help.

Το παραμύθι του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα μας έφερε στο νου έναν άλλο πρίγκιπα, αληθινό, που, κλεισμένος στο παλάτι του, δεν είχε ιδέα από τη δυστυχία του λαού του. Όταν μια μέρα βγήκε, και είδε τα γηρατειά, την ασθένεια και το θάνατο, έκανε στροφή στη ζωή του και επηρέασε και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Ήταν μια ευκαιρία να αναζητήσουμε πληροφορίες στο Ίντερνετ και να βρούμε και τη σχετική ταινία.
Η διαφορά με τον ήρωα του Όσκαρ Ουάιλντ είναι ότι ο τελευταίος είχε μια δεύτερη ζωή να διορθώσει τα λάθη του, έστω και ως άγαλμα. Το ερώτημα που απασχόλησε τις ομάδες μας είναι «Γιατί κλείνουμε τα μάτια στην δυστυχία;».

2 comments:

libelef said...

Our opinion differ here. The Greek team thought that we purposely don't see the world's unhappiness, because we can't stand it, or have been raised in a sheltered environment. Our Romanian friends answered more poetically that only by closing our eyes to reality can we start dreaming ...

Anonymous said...

Dorian Grey and The Happy Prince
Happy Prince(s)
Elton (chat day):"I see Dorian as a dark (un)happy prince, with his "golden" surface that goes to no depth, concentrated on his narcicistic self, contrary to the Happy Prince who found his concsience being a statue."
Έλτον: Πιστεύω ότι ο Ντόριαν Γρκέυ είναι ένας σκοτεινός παρά την εξωτερική του λάμψη "Δυστυχισμένος" πρίγκηπας, εγωκεντρικός μέχρι το τέλος, αντίθετα με τον Ευτυχισμένο Πρίγκηπα που βρήκε τη συνείδησή του έστω και σαν άγαλμα.